با افزایش سن جمعیت و تنهایی| مرگ در کره جنوبی به یک تجارت رو به رشد تبدیل شده است

به گزارش مجله خبری نگار-بوسان: ردیف‌هایی از تابوت‌ها در یک کلاس درس دانشگاهی در شهر ساحلی بوسان، کره جنوبی، چیده شده‌اند تا برای آموزش مسئولان تدفین آینده در کشوری که جمعیت آن به سرعت در حال پیر شدن است، آماده شوند.

تعداد افرادی که در صنعت تشییع جنازه کار پیدا می‌کنند، در بحبوحه تغییرات جمعیتی گسترده در کره جنوبی، جایی که نرخ زاد و ولد جزو پایین‌ترین‌ها در جهان است و تقریباً نیمی از جمعیت ۵۰ سال یا بیشتر سن دارند، رو به افزایش است.

در موسسه علوم و فناوری بوسان، دانشجویان با پوشاندن دقیق یک عروسک با پارچه سنتی کره‌ای، صاف کردن آن و قرار دادن آرام آن در تابوت، آداب تشییع جنازه را یاد می‌گیرند.

جانگ جین-یونگ، ۲۷ ساله، دانشجوی مدیریت مراسم تشییع جنازه می‌گوید: «با افزایش سن جامعه، فکر می‌کنم تقاضا برای این نوع کار افزایش خواهد یافت.»‌ایم سائه-جین، دانشجوی ۲۳ ساله، پس از فوت مادربزرگش تصمیم گرفت وارد این عرصه شود. او توضیح می‌دهد: «در مراسم خاکسپاری‌اش، دیدم که مسئولین کفن و دفن چقدر زیبا او را برای آخرین وداع به خاک سپردند.»

او اضافه می‌کند: «من عمیقاً احساس سپاسگزاری کردم.»

«عکس‌های شخصی‌شان را لایک کنید»

تعداد فزاینده‌ای از مردم کره جنوبی نیز تنها زندگی می‌کنند و تنها می‌میرند.

خانوار‌های تک نفره اکنون حدود ۴۲ درصد از کل خانوار‌ها را در چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا تشکیل می‌دهند.

حرفه جدیدی ظهور کرده است که این آمار را منعکس می‌کند: نظافتچی‌هایی که پس از مرگ ساکنان خانه‌ها، که اکثر آنها تنها زندگی می‌کردند، برای تمیز کردن آنها فراخوانده می‌شوند.

چو یون سوک وظیفه تمیز کردن خانه‌های زیادی را که صاحبانشان مرده پیدا می‌شدند، گاهی ماه‌ها پس از مرگشان، بر عهده گرفت.

چو، ۴۷ ساله، به خبرگزاری فرانسه می‌گوید خانه‌هایشان «مثل عکس‌هایشان» است.

او صحنه‌های تأثرانگیزی را توصیف می‌کند، مانند پیدا کردن صد‌ها بطری سوجو که آنها ننوشیده بودند و جعبه‌های کادوی خاک‌گرفته‌ای که هرگز باز نشده بودند.

کره جنوبی همچنین بالاترین نرخ خودکشی را در بین کشور‌های توسعه‌یافته دارد و «مرگ‌های ناشی از تنهایی» شامل کسانی می‌شود که تصمیم گرفته‌اند به زندگی خود پایان دهند.

چو اخیراً تماس‌هایی از شرکت‌های اجاره خودرو برای تمیز کردن خودرو‌هایی دریافت کرد که بعداً متوجه شد توسط اجاره‌کنندگان آنها برای خودکشی استفاده شده است.

او در حال کار بر روی ساخت دستگاهی برای نظارت بر اثرات مرگ‌هایی است که مورد توجه قرار نگرفته‌اند، و خاطرنشان می‌کند که دفن نکردن اجساد می‌تواند باعث شیوع آفات شود.

او اضافه می‌کند که این بو در تابستان به سرعت پخش می‌شود و «هیچ چیزی» از اثاثیه خانه‌های متوفی قابل بازیابی نیست.

«همه چیز باید برداشته شود.»

گاهی اوقات کار به چیزی بیش از تمیز کردن نیاز دارد.

یک بار، کیم سوک جونگ در حال تمیز کردن خانه یک ترانه‌سرای مرحوم بود و مجموعه‌ای از آهنگ‌هایی را پیدا کرد که او با اقوامش به اشتراک نگذاشته بود، بنابراین آنها را به آهنگی برای خانواده متوفی تبدیل کرد.

چو دختری دبیرستانی را به یاد می‌آورد که پس از فرار از خشونت خانگی، تنها در یک «گوسو وون»، اتاقی تنگ که معمولاً کمتر از پنج متر مربع مساحت دارد، زندگی می‌کرد.

او ماهانه برای نظافت به او سر می‌زد. دختر نوجوان افسرده بود و نمی‌توانست خودش را تمیز کند.

انبوهی از چمدان و غذای فاسد تخت را پوشانده بود، اما او از یک جعبه کوچک مراقبت می‌کرد و اصرار داشت که چو هرگز از شر آن خلاص نشود.

دخترک یک سال بعد در آن اتاق کوچک خودکشی کرد و وقتی چو برای تمیزکاری برگشت، متوجه شد که تمام مدت یک همستر در جعبه زندگی می‌کرده است.

چو می‌گوید: «لحظه‌ای که همستر را دیدم، تنها چیزی که به ذهنم رسید این بود که باید آن را نجات دهم و زنده نگه دارم.»

کیم دو-نیون، یکی از پیشکسوتان صنعت برنامه‌ریزی مراسم تشییع جنازه، تأیید می‌کند که تعداد کارآموزان او در دهه بیست زندگی‌شان رو به افزایش است.

او می‌گوید: «وقتی مردم با هم زندگی می‌کنند، چیز‌هایی را با هم به اشتراک می‌گذارند... حتی اگر یکی از آنها بمیرد، آن چیز‌ها باقی می‌مانند.»

او ادامه می‌دهد: «اما وقتی کسی تنها می‌میرد، همه چیز باید برداشته شود.»

(خبرگزاری فرانسه)